envahi par les orages
suspendu aux aiguilles du temps
je ferai un voeu très solennel
òu la lumière métaphorique s’impose
le départ vers l’inconnu
m'a souri avec grand soin
comme l'attente d'un regard
manquant de vocabulaire
emportant tous mes incompris
le coeur balancera à nouveau
pour toujours
en sourdine
Ernesto Rodrigues, May 2021
REVIEWS
And after recording with Lisbon String Trio, Parrinha turned to an even more classic Creative Sources formation, recording a trio with Ernesto & Guillerme Rodrigues in Porto Covo (e.g. title of a Suspensão album...) just this past January, Sans oublier les arbres: As the title suggests then, Sans oublier les arbres adopts a much more naturalistic orientation, rather than critiquing the human-rational side of (de)colonial thought more directly per Dada, and includes a poem from Ernesto Rodrigues to that effect. The orientation on impressionism might likewise evoke music of a century ago, though (with updated technique, of course), and the three different tracks tend to project a sophisticated, post-romantic feel.... There's also a sense in which the "trees" figuration describes the music technically, in that each track grows from a relatively small beginning, expanding & branching into sometimes thornier counterpoint, or even tending toward smooth resonance. And Parrinha adopts a different clarinet for each track as well, opening on alto, then moving to the more usual "clarinet" (a soprano) & bass clarinet: The final track, in particular, evokes a kind of night music (after a sunset to close the second?), explorations of nighttime becoming a Rodrigues standard it seems, involving a bit of a "distant radio" buzz as well, but also building a flow.... Beyond a tree-like sense of musical growth, then, Sans oublier les arbres does evoke a variety of natural settings, often with subtlety & restrained austerity (but sometimes with a more bustling mood). And within Rodrigues's output, it also recalls Setúbal rather directly for me, there with sax & a different cellist, but a similar trio & orientation, again involving (there especially watery) timbral impressionism, but building at a grander scale: Setúbal is a single track (& with a more virtuosic orientation per se, perhaps...), whereas Sans oublier les arbres resets its momentum (& timbre) for three different scenes. Again, it evokes a strong sense of color & shade, sometimes muted or breathy, but chirpier at others. Tension is also modulated in sophisticated fashion during these ensemble track "builds." (Sans oublier les arbres is the sort of album that could seemingly only come from Rodrigues, then, continuing to refine his prior efforts.... And it's well worth hearing on its own.) Todd McComb's Jazz Thoughts
Zaprezentowany chwilę wcześniej kwintet kroimy do rozmiarów tria i cofamy się w czasie o … jeden dzień. Dwa instrumenty strunowe i klarnet (w każdej improwizacji inny) prowadzą nas teraz z dala od kompulsywnego minimalizmu edycji kwintetowej, serwując więcej emocji i sprawiając, iż oniryczne wytłumienie mija jak zły sen. Sam początek nie zwiastuje jednak nadmiernych eskalacji, toczy się przy dźwiękach miasta i posuwistych long-cuts każdego z muzyków. Aura zdaje się być dalece mroczna, ale dźwiękowe przebiegi trudno nazwać minimalistycznymi. Kilka melodyjnych fraz, kilka mrugnięć okiem w kierunku ciszy, garść szumów, tudzież drobnych incydentów mechanicznych na gryfach. Narracja zmysłowo się kołysze, a jej pierwsza odsłona umiera przy uroczych, post-barokowych frazach wiolonczeli.
Z kolei druga improwizacja zaczyna się na poziomie ciszy i początkowo klei się z drobnych, niedopowiedzianych fraz. Tym, który stara się tu o należytą dawkę emocji jest zalotny klarnet. Mimowolnie śpiewa, zachęcając strunowce do bardziej melodyjnych wynurzeń. Poziom interakcji rośnie, a każde zadane pytanie może liczyć na wyczerpującą odpowiedź. Opowieść skrzy się brzmieniowymi detalami, a na jej końcu czeka nas jeszcze efektowne spiętrzenie. Ostatnia improwizacja zdaje się być budowana z pewnym zamysłem dramaturgicznym. Subtelne drony (także klarnetu basowego!) i tłuste plastry ciszy. Narracja z mozołem pnie się ku górze i konsumuje wszystkie dźwięki jednym strumieniem fonii. Nim dobije do stacji końcowej podeśle nam jeszcze garść szumów, podmuchów i mikro zdarzeń perkusjonalnych, a także plamy post-baroku i drobne preparacje. Andrzej Nowak (Trybuna Muzyki Spontanicznej
Ernesto Rodrigues (Lisbon, August 29th 1959) has been playing the violin / viola for 50 years and in that time has played
all genres of music ranging from contemporary music to free jazz and free improvisation, live and in the studio.
The relationship with his instruments is focused in sonic and
textural elements as well as the use of extended techniques....more
The seven tracks on this riveting LP offer a melodic take on experimental music, at times approaching post-rock grandeur. Bandcamp New & Notable Apr 27, 2020
The Australian instrumental band juxtapose classical pianos and ambient swells with uncompromising, proggy post-metal. Bandcamp New & Notable Aug 9, 2023
Prepare to have your mind melted by these 14 guitar-noise compositions featuring distortion-drenched riffs arranged in hypnotic patterns. Bandcamp New & Notable Apr 24, 2023
This collaboration between guitarist Lucas Brode and drummer G. Calvin Weston is a freewheeling hybrid of experimentalism, jazz, and more. Bandcamp New & Notable Mar 28, 2023
David Helm & Jozef Dumoulin dive into the haunting abyss of improvisational electronics on this harrowing, mysterious record. Bandcamp New & Notable Nov 5, 2022
Marvelous experimental music from this Tel Aviv musician that fuses outré noise with almost folk-like arrangements. Bandcamp New & Notable Aug 13, 2022
This experimental rock trio from Cornwall bring together cresting waves of dreamy guitar noise with a sense of propulsive motion. Bandcamp New & Notable Oct 26, 2021
