Live recording by Miguel Azguime on November 10th 2018 during the CreativeFest XII at O'Culto da Ajuda, Lisbon.
Mix, master and graphic design by Carlos Santos.
Cover painting by José Oliveira.
Production by Ernesto Rodrigues.
REVIEWS
Przegląd zaczynamy od nagrania najstarszego, zarejestrowanego w zamierzchłym roku 2018, na dwunastej edycji lizbońskiego festiwalu CreativeFest, w świetnie nam znanym miejscu O'Culto da Ajuda. Na scenie kwintet w składzie: Mia Dyberg – saksofon altowy, Ernesto Rodrigues – altówka, Guilherme Rodrigues – wiolonczela, Johan Moir – kontrabas oraz José Oliveira – perkusjonalia. Jedna, dramatycznie krótka improwizacja – niespełna 27 minut.
Idea swobodnych improwizacji Rodriguesów opiera się na dwóch fundamentach. Narracja tworzona jest głównie z drobnych, niekiedy urywanych fraz, wszyscy zaś uczestnicy spektaklu wyjątkowo uważnie się słuchają, zgodnie z najlepszymi wzorcami deep listening. Początek koncertu oczywiście spełnia te wszelkie normy, jakkolwiek od samego startu improwizacja zdaje się być prowadzona z dużą werwą, pojawia się w niej naprawdę dużo dźwięków, a kolektywna praca saksofonu, kontrabasu i perkusjonalii nie pozwala improwizacji zbyt często uciekać w kameralne suspensy. Dynamika ekspozycji wiedziona jest wprost z bardzo aktywnych perkusjonalii. W podmuchach dęciaka niekiedy czuć woń zmysłowego free jazzu. Także wiele dobrego dzieje się na strunach kontrabasu, równie często wykorzysującego technikę pizzicato, jak i arco. Artyści sumienie odrabiają lekcję z mechaniki tarcia i szorowania, chętnie też uciekają w mroczne klimaty pogrobowych westchnień i melancholii. Ten ostatni przypadek trafia im się już po upływie 6 minuty - piękna bojaźń, równie zmysłowe drżenie, nerwowo tłumiona kompulsywność chwili.
Narracja wije się soczystą strugą dźwięków bez specjalnych zakrętów. Mamy fazę wyjątkowo urokliwego free chamber wiolonczeli i altówki, którym za tło robi szum post-jazzowego instrumentarium. Tuż potem bardziej energiczne podrygi prowadzą muzyków na efektowną równię pochyłą – oto swobodna kameralistyka, która zdaje się nie mieć jakikolwiek ograniczeń gatunkowych. Tuż przed upływem 20 minuty narracja formuje się w efektowny dron, który opada w tumulcie polerowanych strun. Kolejny kwiatek do kożuszka, to zaśpiewy saksofonu i kilka bardziej kołyszących fraz wiolonczeli. Ciągle dużo dzieje się w obszarze perkusjonalii. Samo zakończenie koncertu śmiało uznać możemy za drobną eskalację ekspresji. Andrzej Nowak (Trybuna Muzyki Spontanicznej)
credits
released November 5, 2021
Mia Dyberg - alto saxophone
Ernesto Rodrigues - viola
Guilherme Rodrigues - cello
Johan Moir - double bass
José Oliveira - percussion
Ernesto Rodrigues (Lisbon, August 29th 1959) has been playing the violin / viola for 50 years and in that time has played
all genres of music ranging from contemporary music to free jazz and free improvisation, live and in the studio.
The relationship with his instruments is focused in sonic and
textural elements as well as the use of extended techniques....more
David Helm & Jozef Dumoulin dive into the haunting abyss of improvisational electronics on this harrowing, mysterious record. Bandcamp New & Notable Nov 5, 2022
An ambitious cross-genre journey from the Richmond Avant Improv Collective, who bring in 17 (!) guest musicians to fill out their vision. Bandcamp New & Notable Oct 12, 2021
Bruce Russell of The Dead C comes to Bandcamp, bringing with him an archive of rare & unreleased material, with more in the coming months. Bandcamp New & Notable Aug 22, 2021